Zeer recent werd de eerste herstelwet inzake het vaststellen van het forfaitair bepaalde voordeel alle aard voor bedrijfswagens in het Staatsblad gepubliceerd. Hoe is het nu uiteindelijk definitief vastgelegd:

– het forfaitair voordeel zal ALTIJD berekend worden op basis van de werkelijke catalogusprijs (dus ook voor nieuwe voertuigen is enkel nog de cataloguswaarde van belang; elke verwijzing naar factuurprijs verdwijnt)

– de catalogusprijs is de prijs zonder enige korting, inclusief alle opties aan het voertuig

– de catalogusprijs is die prijs die bedoeld is voor de particuliere markt (soms heeft een fabrikant een afwijkende catalogusprijs voor de bedrijfsmarkt; die mag dus niet gehanteerd worden)

– bovenop de catalogusprijs (zonder BTW) moet de werkelijke betaalde BTW bijgeteld worden

Vooral dit laatste maakt dat een tweedehandswagen nog steeds een (klein) voordeel heeft t.o.v. een nieuwwagen. Indien de 2e handswagen van een particulier wordt gekocht, is er zelfs geen enkele bijtelling van BTW nodig. In de eerste versie van de wet was er nog sprake dat de ’theoretische’ BTW moest bijgeteld worden. Je zou dus zelf moeten gaan de catalogusprijs bruteren met 21%. In de nieuwe wet staat nu duidelijk dat het om de werkelijk betaalde BTW gaat; je mag dus gewoon terugvallen op de BTW die je op je factuur ziet staan (en dus niet noodzakelijk 21% is van de catalogusprijs)

Daarnaast stelt de pas gepubliceerde wet ook de jaarlijkse vermindering van de catalogusprijs vast. Per volledig jaar dat verstreken is tussen eerste inschrijving van het voertuig mag een vermindering op de catalogusprijs van 6% toegepast worden; evenwel met een absoluut minimum van 70% (d.w.z. de berekeningswaarde mag nooit onder de 70% zakken van de oorspronkelijke catalogusprijs). Dit plafond wordt bereikt na een ouderdom van 5 jaar.

Problemen in de praktijk… die zijn er genoeg!

– Waar kan ik in godsnaam die catalogusprijs bekomen? Garagisten kunnen af en toe (als de wagen nog niet te oud is) nog hulp bieden. Zij kunnen soms deze prijs nog via de constructeur te weten komen. Daarnaast bestaan er databanken, die echter niet publiek toegankelijk zijn (o.a. Federauto zou zo’n databank bezitten). En wat als je wagen zodanig oud is dat zelfs je garagist je niet meer kan helpen? Of wat met oldtimers of ingevoerde modellen uit een andere markt (USA, …)?

– Hoe weet ik in godsnaam welke (betalende) opties mijn tweedehandswagen allemaal heeft? Als je niet de originele aankoopfactuur meekrijgt bij je tweedehandswagen, heb je er inderdaad het raden naar. Zelfs al zou je te weten kunnen komen welke opties er allemaal inzitten, blijft het bijkomend probleem dat voor de opties er vaak geen enkele manier is om te weten te komen wat de catalogusprijs van die opties waren.

– Hoe gaat de fiscus dit controleren? De belastingcontrole loopt altijd 2 jaar achter (de waarde die jij nu moet kennen en gebruiken; daar kan de fiscus nog 2 jaar over ‘nadenken’ en zijn ‘bronnen’ voor zoeken). Zullen zij misschien over 2 jaar toegang hebben tot de databanken met de catalogusprijzen? Hoe gaan zij de opties controleren? En wat als de wagen op dat moment al doorverkocht is? Zal het aan de belastingplichtige zijn om te bewijzen dat zijn wagen bepaalde optiesniethad? M.a.w., mag de fiscus ervan uitgaan dat, behoudens tegenbewijs van de belastingplichtige, de wagen alle mogelijke opties bevatte die de constructeur aanbiedt? Of zal de bewijslast terzake bij de fiscus liggen (in welk geval er waarschijnlijk vrij weinig opties zullen verrekend worden)

– Vanaf welke datum de vermindering op het voordeel toepassen voor de ‘verjaring’ van het voertuig? Misschien duidelijk, dag op dag vanaf de eerste inschrijving. Maar dit zal een hoop administratieve overlast meebrengen. Je zal dus per voertuig de verjaardag moeten bijhouden, om tijdig de vermindering te kunnen toepassen. En wat als de eerste inschrijving in het buitenland was? Hoe zal dit kunnen bewezen worden?

Enfin… de nieuwe regeling zal nog blijvend stof leveren voor veel discussie.